NAZIV MJESTA NEGOSLAVCI
Ne postoje povijesni izvori o točnom nastanku sela. Negoslavci su vjerojatno nastali u tursko doba. U crkvenim se spomenicima od najstarijih vremena, iz 1708. godine, selo zove tim imenom. Na karti Srijema iz 1730. godine selo je označeno kao: Nikoslauze. Pretpostavlja se da ime sela potiče od osobnog imena Negoslav-a. Najvjerovatnije je da se na terenu današnjih Negoslavaca naselio neki domaćin pod tim imenom, da se kasnije tu doselilo još domaćinstava i tako razvilo naselje i dobilo ime po tom prvom domaćinu-domaćinstvu, koje je kasnije postalo dominantno na tom terenu.
Južno od Vukovara, na svega 7,5 km nalazi se naselje Negoslavci. Prema zemljopisnim odrednicama, selo je smješteno na 45˙, 16` i 46″ sjeverne zemljopisne širine i 16˙, 40´i 8″ istočne zemljopisne dužine, po Parizu (oko 19˙ po Griniču). Njegova površina obuhvata 21,54 kvadratna kilometra. Reljef je pretežno ravničarski sa nekih 100 metara nadmorske visine. Najviša točka u negoslavačkom ataru je kota 112, u rejonu Piramide, gdje je nekada bila i vojna osmatračnica, te se vjeruje da je po tome i dobila ime. Južni dio atara, a djelimično i zapadni ispresjecan je mnogim izvorima vode i ritovima. Na sjeveru se graniči sa gradom Vukovarom, čija je i prirodna zaleđina. Na sjeverozapadu se nalazi selo Bogdanovci, sa kojim nema direktne granice (između njih se provlači atar Vukovara i Petrovaca), na zapadu sa Petrovcima, jugozapadno sa Svinjarevcima, južno sa selom Orolik i Berak, jugoistočno je selo Čakovci, a na istok su pustara Grabovo i selo Sotin. Selo je na nadmorskoj visini od 110 m. Ovaj položaj je vrlo dobro izabran, tako da ondašnje urbano rješenje sela odgovara i današnjim uvjetima.
NEGOSLAVCI KROZ STOLJEĆA
Prvi stanovnici u ovim krajevima bili su pripadnici panonskih Ilira, ali se spominju i kao njihovi prethodnici panonski Amantini i Kelti. Oko 33-31. godine p.n.e. je zabilježen dolazak Rimljana. Brojna demografska previranja dovela su do protjerivanja Bugara i Vizantijaca i konačne prevlasti Mađara, jedno vrijeme. Prema predanju, selo je naseljeno precima današnjih stanovnika 1690. godine, u Velikoj seobi Srba, pod patrijarhom Arsenijem III Čarnojevićem. U to vrijeme naselilo se svega 15 do 20 porodica, kojima je plodno ravničarsko tlo i dovoljno padavina i sunca pogodovalo za život u izobilju. Zemljište je bilo pod upravom vukovarskih grofova Kufštajna do 1736. godine kada ga je kupio grof Filip Elc nadbiskup i knez izbornik iz Majnca. Njegovo vlastelinstvo tada je imalo 31 naselje. Turci su napustili ove krajeve 1687. godine, te je nakon toga neko vrijeme selo bilo pusto. Prema popisu stanovnika iz 1732. godine, u Negoslavcima je živjelo 30 srpskih porodica. Usled rata između Austrije i Ugarske, teški uslovi života, vjerovatno prisutni faktor aklimatizacije u ovim ravničarskim krajevima, imali su teške posljedice za doseljenike. Tada se u Sremu pojavila i smrtonosna kuga (Iriška kuga) koja je znatno proredila selo. Dolaskom bačkih porodica, polovinom 19. veka, počinje nagli porast boja stanovnika.
Negoslavci su i u austro-ugarskoj imperiji bili sjedište općine, što potvrđuju i spisi iz 1894. godine (14.08.1894.g., Naredba Visoke kraljevske zemaljske vlade, odjeljenja za unutarnje poslove). Godine 1896. donešen je Zakon o komasaciji zemljišta u Negoslavcima. Za taj zakon bili su Aleksa Paunović i grof Dragutin Elc. Koristeći se neslogom između Bačvana i Srijemaca, Paunović i grof Elc davaše pusta obećanja o obnovi škole, općine i crkve. Komasacijom je zemljište bliže selu dodijeljeno Negoslavčanima, a ono dalje od sela pripalo je Paunoviću i Elcu. Od ukupno 3.741 jutara zemlje, samo su dva veleposednika u Negoslavcima imala 1.346 jutara zemlje. 1901. godine je izgrađena nova zgrada općine. Selo je tada brojilo 1.426 stanovnika, a 1909. godine izgrađena je i nova školska zgrada. 1912. godine puštanjem u saobraćaj pruge između Ilače i Vukovara, Negoslavci dobijaju i železničku vezu. Železnička stanica biva izgrađena na kilometar od sela. Kada 01.12.1918. godine nastala Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, u Negoslavce se naseljavaju solunski dobrovoljci. Stvaranjem SFRJ, Negoslavci se nalaze u sastavu SR Hrvatske, Opština Vukovar. U posljeratnom razdoblju izgled sela znatno se mijenja, od postojećih šest ulica, u selu nastaju još tri ulice.
Godine 1955. u Negoslavcima je osnovana poljoprivredna zadruga. Četiri godine kasnije u selo je dovedena električna energija, izgrađen vodovod i sve su ulice asfaltirane. Pored Zadruge, znatan dio stanovnika se bavio poljoprivrednom proizvodnjom, a veoma veliki dio stanovnika bio je zaposlen i u ne poljoprivrednim djelatnostima, prvenstveno vukovarskih poduzeća Vupik, Vuteks itd, ali i u Kombinatu Borovo. Migracijom stanovništva u periodu posle Drugog svjetskog rata, u Negoslavce se naseljavaju stanovnici iz centralne i zapadne Bosne i Hercegovine. Danas Negoslavce uglavnom naseljavaju starosjedioci Srijemci i ostalo stanovništvo koje se krajem 19. i početkom 20. vijeka doselilo iz Bačke, Stapara, Sivca, Obrovca, Odžaka, Plavne, Tovariševa i drugih bačkih sela. Sa sobom su donijeli i dio običaja.